φαλλικός

-ή, -ό / φαλλικός, -ή, -όν, ΝΜΑ [φαλλός]

αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον φαλλό

νεοελλ.

φρ. α) «φαλλική λατρεία»

(κοινων.-ανθρωπολ.-θρησκειολ.) η λατρεία τής γενεσιουργού, τής αναπαραγωγικής αρχής, όπως αυτή συμβολίζεται από τα σεξουαλικά όργανα ή από την πράξη τής σεξουαλικής συνεύρεσης, αλλ. φαλλισμός

β) «φαλλικό στάδιο»

(κατά την θεωρία τής ψυχανάλυσης) φάση τής παιδικής σεξουαλικότητας, που διαρκεί από την ηλικία τών τριών έως την ηλικία τών έξι ετών περίπου και κατά την οποία, και στα δύο φύλα, οι γενετήσιες παρορμήσεις οργανώνονται γύρω από τη γεννητική περιοχή, αλλ. φαλλική φάση

γ) «φαλλική φάση»

(ψυχολ.) το φαλλικό στάδιο

αρχ.

1. το ουδ. ως ουσ. τὸ φαλλικόν

α) (ενν. μέλος) άσμα το οποίο τραγουδούσαν κατά την περιφορά τού φαλλού στα φαλληφόρια

β) διονυσιακός χορός

2. (το ουδ. στον πληθ. ως ουσ.) τὰ φαλλικά

α) (κατά τον Ησύχ.) «φαλλικά

ᾠδὴ πεποιημένη εἰς τὸν Διόνυσον, τοῡ φαλλοῡ ἀγομένου»

β) τα φαλληφόρια.